قالی، فرش یا کالین نوعی گستردنیِ بافته شده از الیاف پنبه، پشم و در بعضی موارد ابریشم است که معمولاً برای پوشش زمین بهکار میرود. به دستبافتهٔ پُرزدار و گرهدار، قالی گفته میشود. از آنجا که قالی و فرش، بیشتر اوقات نقشهای زیبا بر خود داشتهاند، امروزه به جنبهٔ تزئینی آن نیز توجه میشود. در نیمهٔ دوم سدهٔ پانزده میلادی و در دوران صفوی، فرش از حالتی روستایی به هنر پیشرفتهٔ درباری تبدیل شد.به طور کلی میتوان با توجه به سبک و طرح و نوع بافت فرش ها آنها را در سه گروه فرش های شهری و فرش های روستایی و فرش های عشایری تقسیم بندی کرد .
فرش دستباف عشایری به مادر فرشها مشهور است؛ این عنوان به خاطر دورههای قدیمی و تاریخچهی طولانیاش در فرهنگ بافندگی ایرانی به وجود آمده است. بسیاری از پژوهشگران معتقدند که سنت فرشبافی ایرانی، بیشتر به عشایر برمیگردد و احتمالاً فرشبافی هنری است که ابتدا توسط عشایر اختراع شده است.
در زندگی عشایری، داشتن مهارت در بافندگی از اهمیت بالایی برخوردار است. آنها باید توانایی ریسیدن نخ از پشم احشام خود را فرا بگیرند و این نخ را به کالایی با ارزش تبدیل کنند، که این مهارت اقتصادی و مهم برای زندگی عشایری محسوب میشود. به همین دلیل، فرشبافی به شدت وابسته به زندگی عشایری است.
یکی از مسائل اساسی که در زندگی یکجانشینی عشایر ایران بر بافت فرشها و گلیمهای آنها تأثیر میگذارد، ابعاد و اندازهی آنها است. عشایر، فرشها را اغلب به اندازه چادرهای خود میبافتند تا زیرانداز مناسبی برای زندگی در کوه و دشت داشته باشند. با این حال، داشتن دارهای افقی برای حمل آنها در ییلاق و قشلاق محدودیتهایی را برایشان به ارمغان میآورد که تأثیر مستقیمی بر ابعاد فرشها دارد.
با برپایی دارهای عمودی و استفاده از آنها، این مشکلات حل شده و میتوانید فرشهای دستباف عشایری با ابعاد مختلفی را ببینید. با این حال، این سنت همچنان در برخی از عشایری که همچنان در چادرهای خود زندگی میکنند، حفظ شده است.
یکی از جذابیتهای بیشتر فرش دستباف عشایری، طرح و نقشهی آنهاست. این فرشها به عنوان «ذهنیباف» شناخته میشوند و نتیجهی تصورات و تجربیات بافندگان عشایری ایران است. این نقشهها برای هنرمندان عشایری الهامبخش بوده و این فرشها از روی نقشه بافته نمیشوند؛ این ویژگی آنها را بسیار متفاوت از دیگر فرشها میسازد.
با توجه به گستردگی حضور عشایر در ایران، میتوانید فرشهای دستباف عشایری را در مناطق مختلف ایران مشاهده کنید. این عشایر همچنین مهارت بسیاری در بافت انواع فرشهای ایرانی دارند و محصولاتشان از قبیل قالی لُری، فرش بختیاری، فرش قشقایی، قالی شاهسون و فرش افشاری معروف هستند.
برای دیدن فرش های عشایری در بازار انلاین فرش دستنباف دفه زن می توانید ( اینجا ) را کیلیک کنید.
وقتی به سراغ قدیمیترین فرشهای جهان میرویم، ردپای عشایر را در بافت آنها مشاهده میکنیم. نمونه بارز و اصلی این موضوع، قالی پازیریک است که کهنترین فرش پیدا شده در جهان محسوب میشود.
عشایر، ابتدا بافتن را از پوست حیوانات و سپس از حصیر آغاز کردند و توانستند بافت گلیم را راهاندازی کنند. پس از مدتی و بافت انواع گلیم، به سراغ بافت فرشهای دستبافی رفتند که پر از زیبایی و نقشهای هنری بود.
زنان از جمله کسانی بودند که از ابتدا در هنر و خلاقیت بافندگی دست به گریبان بودند. با توجه به اینکه در عشایر، با فرارسیدن فصلهای سرما، زنان همراه با یکدیگر زندگی میکردند و در چادرهای خود فعالیت کمتری داشتند، برای کسب درآمد، به بافت فرشهای دستبافی پرداختند.
بعد از مدتی، این موضوع به گوش زنان و مردان روستایی رسید و آنها نیز که شغل اصلیشان دامپروری و کشاورزی بود، علاقمند شدند که بافت فرشهای دستباف را به عنوان یک منبع درآمد جانبی و شغل دوم، شروع کنند.
اما مشکلی که در اینجا پیش میآمد، این بود که در بین عشایر به دلیل ارتفاع کم چادرها، از دارهای فرش افقی استفاده میشد. اما در خانههای روستایی، فضای کافی برای استفاده از این قالیها بر روی زمین وجود نداشت؛ به همین دلیل، از دارهای فرش عمودی استفاده کردند.
استفاده از دارهای فرش عمودی، سرعت بافت قالی را در بین زنان روستایی افزایش داد و باعث شد که این کار به عنوان یک گزینه مناسب برای درآمد آنها شناخته شود. بهطوری که فرشهای دستباف روستایی، به عنوان یک سبک از قالیبافی، شناخته شد که دارای ویژگیهای خاص و متمایزی است.
در مورد فرشهای عشایر، به دلیل عدم دسترسی راحت به شهرها، اغلب از تعداد کمی رنگ برای بافت قالی استفاده میشد. اما در فرشهای روستایی، تعداد رنگها به ۱۲ رنگ افزایش یافت.
در فرشهای عشایر، بیشتر بافتها بر اساس تصویرسازی خود بافنده انجام میشد، در حالیکه در قالیهای روستایی، برای اولین بار از نقشههای فرش استفاده شد. این موضوع باعث شد که بافتهای روستایی نسبت به فرشهای عشایر دارای نظم بندی طرحی بیشتری باشند.
1 - الیاف استفاده شده از پشم گوسفندان است.
2 - رنگهای استفاده شده در بافت آنها، اصولاً از رنگهای گیاهی فرش میباشند.
3 - فرشهای روستایی اصولاً تکپوده هستند.
4 - طرح و نقشههای قالیهای روستایی، از پیچیدگی کمی برخوردارند.
5 - استفاده از طرحهای گیاهان و حیوانات در نقشههای روستایی، به شکل زیادی مشاهده میشود.
6 - مقاومت فرشهای روستایی تقریباً زیاد میباشد.
7 - گرههای استفاده شده در بافت آنها بیشتر فارسی میباشد.
8 - اندازههای فرشهای دستباف روستایی اصولاً کمتر است و در ابعاد کوچک بافته میشوند.
9 - شیرازه قالی روستایی، طبیعی میباشد.
10 - در زمان شستشو ممکن است تداخل رنگی داشته باشند.
11 - در فصلهای مختلف، خواص حرارتی متفاوتی دارند.
12 - طراحی نقشهها کاملاً خلاقانه و برگرفته از فرهنگ همان منطقه است.
برای دیدن فرش های روستایی در بازار انلاین فرش دستنباف دفه زن می توانید ( اینجا ) را کیلیک کنید .
تقریباً از زمانی که حکومتهای پادشاهی در ایران قدرت داشتند، قالیبافی شهری که نیازهای دربار و نزدیکان آن را تأمین میکرد نیز رونق گرفته بود. قالیبافی شهری رفتهرفته با کاهش فاصله طبقاتی در دسترس اغلب شهرنشینان قرار گرفت و به وضعیت کنونیاش رسید. مهمترین ویژگیهای فرشهای دستباف شهری در آغاز آن بود که توسط ماهرترین بافندگان و با نظارت دقیق و رج به رج بافته میشد. طراحی آن توسط برجستهترین هنرمندان انجام میشد و نقشههای آن محتوایی ایدئولوژیک داشت، یعنی معنا و مفهومی در پس نقشمایههای آن بود که در خدمت قدرتها و ادیان حاکم بود. به این صورت که مثلاً اگر میخواستند یک پادشاه را مظهر درستکاری و رحمت معرفی کنند، فرشی را طراحی میکردند که نقشمایههای آن نور و روشنی و رحمت را تداعی میکرد. ویژگی دیگر این گونه فرشها آن بود که با بهترین و ظریفترین مواد خلق میشدند و به همین روی علاوه بر زیبایی، دوام بسیار بیشتری نسبت به سایر دستبافتههای روستایی و عشایری داشتند.
در ادامه راه، هنگامی که فرش دستباف شهری در اختیار عامه مردم شهرنشین قرار گرفت، نقشههای درباری در زندگی مردمان عادی تداوم یافت و شیوههای بافت و مواد اولیه نیز با کیفیاتی مشابه نسخههای درباری همچنان در بسیاری از شهرهای ایران تداوم دارد. تنوع نقشههای فرش دستباف شهری از فرشهای عشایری و روستایی بیشتر بوده و روزبهروز گستردهتر میشود. دلیل این امر نیز آن است که برخلاف نقشههای عشایری و روستایی که به یک قوم یا منطقه تعلق دارند، فرشهای شهری علاوه بر تعلق قومی و منطقهای، قدمت نیز دارند به این صورت که فرش تبریز معاصر با فرش تبریز صفوی به لحاظ طرح و نقش تفاوت بسیاری دارد.
اصلی ترین الیاف استفاده شده در فرش های روستایی و عشایری پشم گوسفندان می باشد در حالی که در فرش های شهری مشاهده می شود که سایر مواد اولیه مانند پنبه و ابریشم نیز بسیار استفاده می شود.
در فرش دستباف روستایی به دلیل ضخامت پشم و نخ شاهد شکستگی در نقوش نیستیم و اگر نقشه شکستهای میبینیم از ابعاد استانداردی برخوردار نیست و باید گفت نامنظم هستند، این موضوع در فرش های شهری کاملاً متفاوت است و وجود شکستگی در نقوش به وضوح قابل رویت می باشد.
برای دیدن فرش های شهری در بازار انلاین فرش دستنباف دفه زن می توانید ( اینجا ) را کیلیک کنید .
میلیون – میلیون
هیچ موردی مطابق با معیار جستجو یافت نشد
هیچ موردی مطابق با معیار جستجو یافت نشد
هیچ موردی مطابق با معیار جستجو یافت نشد
هیچ موردی مطابق با معیار جستجو یافت نشد
هیچ موردی مطابق با معیار جستجو یافت نشد
هیچ موردی مطابق با معیار جستجو یافت نشد
هیچ موردی مطابق با معیار جستجو یافت نشد
هیچ موردی مطابق با معیار جستجو یافت نشد
هیچ موردی مطابق با معیار جستجو یافت نشد